شعر جشن سده از قصائد منوچهري :

سروده ای برای جشن سده

سالها پیش از این

زیر یک سنگ گوشه ای از زمین

من فقط یک کمی خاک بودم همین

یک کمی خاک که دعایش

پر زدن آنسوی پرده ی آسمان بود

آرزویش همیشه

ای سده، سده، سده

پنجَه به عید، سد به غله

آی سده،سده ،سده

پنجَه به عید، سد به غله

زنون بی شو ، چله به در شو

زنون شودار، به غم گرفتار

پنجَه به عید، سد به غله

دخترون دخنه ،دفکر جمه ،نوروز بی یمه

پنجَه به عید، سد به غله

سده در پشت دالو ، بمیرن غله دارو

سده، سده ما ، می شود گله ما

   منبع : وبلاگ روستای کهنه

اوسنه بلدم خیلکی

اوقذر چرخ فلکی

موش مَسوره می کرد

گربه بچه نعره می کرد

شعری از شاعر جوان خانم ف.آزادواری

حرف‌هائی هست برای نگفتن

و ارزش عمیق هر کسی

به اندازه‌ی حرف‌هائی است که برای نگفتن دارد!

و کتاب‌هائی نیز هست برای نـنوشتن

و من اکنون رسیده‌ام به آغاز چنین کتابی

که باید قلم را بـِکـَنم و دفتر را پاره کنم

و جلدش را به صاحبش پس دهم

و خود به کلبه‌ی بی در و پنجره‌ای بخزم

و کتابی را آغاز کنم که نباید نوشت!

منبع :سایت دکتر علی شریعتی

تا‌ سحر ای‌ شمع‌ بر با‌لین‌ من‌

امشب‌ از بهرخدا بیدار با‌ش‌

سا‌یه‌ غم‌ نا‌گها‌ن‌ بردل‌ نشست‌

رحم‌ کن‌ امشب‌ مرا غمخوار با‌ش‌

به شبی تیره تر از خاکستر                                   دشنه ها برق زند چون اختر

ناگهان طبل ، صدا ، آتش جنگ                               وین دفاعش همه با بیل و کلنگ

حمله و کشمکش و جنگ و گریز                               شیر خوابیده شده غافلگیر

گربخوانم غزلی ،غزل از دشت جوین خواهم گفت

من چون مجنونم و در دشت جوین خواهم خوفت

ای دیده ببین دشت جوین بستر خون است

امشب به میان خاک و خون خواهم خفت

روزگاری است که در دشت جوین خانه ماست

گرچه مجنونم ،صحرای جوین منزل ماست

لیک دیوانه تر از من نبود در این دشت

عشق این دشت کنون بر دل نشست

 نام او را بلبلان همیشه در سر دارن

زیر خاکش را همه چون تاج بر سر دارن

شاید بگوئید که چرا آزادوار

نام دیگری نبود که گفته اند آزادوار